Alles is anders

In het gebouw met de reuzentrapleuning hadden we een bijeenkomst over het idee wat was ontstaan om een hulpmiddelenmuseum op te richten.

En daar kwam ik M. van de Belangenvereniging van Kleine Mensen tegen. Door een toeval van nogal lage stoelen in de koffieruimte hadden we een leuk gesprek op gelijke ooghoogte en kreeg ik een kort inkijkje in de woning voor de klein uitgevallen medemens. M. is 120 cm, zijn vriendin 88 cm, en ze verkeren in de gelukkige omstandigheid dat ze zelf hun nieuwe huis kunnen laten bouwen.

Twee dingen sprongen eruit: de keuken en de ramen. Om in de keuken goed overal bij te kunnen, moeten alle spullen in véél lage onderkastjes worden opgeborgen. En dus geen hoog-laag aanrecht, want daar zitten geen onderkastjes onder, en die zijn juist zo hard nodig. Maatwerk.

En de borstweringen onder de ramen worden aanzienlijk lager dan gebruikelijk. Want ook als je klein bent, wil je graag vanuit je stoel de buitenwereld goed kunnen zien en niet alleen de kruinen van de bomen en de vogeltjes.

En dan is er nog de hoogte van de deurkrukken, enz., enz. Er ligt een afspraak om te gaan kijken als het allemaal klaar is.

Om het dagelijks leven met de gebruikelijke maten te lijf te gaan, loopt M. voortdurend met een opstapje (zie foto). Handig voor alles waar je niet (goed) bij kunt, of niet kunt zien wat je doet, zoals bij geldautomaten.

Groeten uit Leeuwarden

In Leeuwarden zit dit in de bestrating bij het verlaagde gedeelte van de stoeprand, om te voorkomen dat daar fietsen, vuilnisbakken en andere zaken worden neergezet, waardoor mensen met wielen de stoep niet meer op of af kunnen.

In iedere gemeente zijn er plekken waar fietsen, scooters, vuilnisbakken, reclameborden van winkels en wat je nog meer kunt bedenken verschrikkelijk in de weg kunnen staan. Vooral op plaatsen waar veel mensen komen, zoals bij winkels en sommige openbare gebouwen.

Dit kan mensen op andere gedachten brengen als ze hun scooter, fiets of oud papier ergens willen neerzetten, eenvoudig en goedkoop.

Op maandagmiddag rond 12.30 uur stonden er in het centrum van Leeuwarden nog nauwelijks fietsen e.d., dus bewijs heb ik nog niet. Het lag in ieder geval niet aan het weer, want dat was prachtig en op de terrassen zaten volop mensen te lunchen.

Reus gezocht

Mijn architectenhart vindt ze prachtig, de trapleuningen die op de trap naar de hoofdingang van het gebouw in Den Haag staan. Totdat ik me eraan wil vasthouden. Ik heb best grote handen, maar zó groot nou ook weer niet. Dit lijkt een geschikte trapleuning voor de Grote Vriendelijke Reus van Roald Dahl. Maar wat heeft die te zoeken bij het gebouw van VNO-NCW?

Ik kan eroverheen glijden met mijn hand, maar of dat de veiligheid geeft waarvoor zo'n trapleuning bedoeld is? En ik ken iemand die best een trap op kan, als hij zich maar kan vasthouden, die is hier dus kansloos.

Voor rolstoelgebruikers die de trap helemaal niet kunnen gebruiken, is er een prachtig liftje tussen de twee trappen in. Maar kapot.......

De oplossing hier is met je eigen auto komen, want dan rijd je het gebouw in naar de parkeergarage en daarvandaan kun je het gebouw wél gemakkelijk in.

Maar het blijft toch een beetje jammer voor mensen die met het openbaar vervoer of de taxi komen.

Doorgang vrijhouden!

Op de website van De Telegraaf staat vandaag een artikeltje over een mevrouw die klem is komen te zitten met haar scootmobiel.

Mevrouw hééft een berging waar ze hem kan stallen en opladen (dat is in de praktijk niet altijd even gemakkelijk bij flatgebouwen) en ze kan er ook komen, want de deur en de doorgangsbreedte zijn voldoende.

Maar wat je niet in de hand hebt, is het gedrag van de medebewoners. In dit geval hadden zij een oud bankstel dusdanig in de weg gezet, dat mevrouw er net wel/net niet langs kon, zich bij het manoeuvreren stootte en daardoor onbedoeld gas gaf.

Wat zou het mooi zijn als iedereen voortaan even goed nadenkt voor ze hun spullen (tijdelijk) ergens neerzetten. De brandweer is er niet blij mee, maar ook de medebewoners die erdoor moeten met een hulpmiddel hebben er veel last van.