De mantelzorgwoning

In Prinsenbeek staat er nu ook eentje, een mantelzorgwoning.

Een mantelzorgwoning is een complete tweekamerwoning die aan alle bouwkundige eisen van deze tijd (voor de kenners: het Bouwbesluit) voldoet en die zo slim is ingedeeld, dat iemand daar kan wonen met volop zorg. Dus een grote slaapkamer en een grote badkamer met zeer flexibel "designsanitair".

De mantelzorgwoning bestaat uit drie units van De Meeuw, de totale oppervlakte is 54 m2.

Hij wordt geplaatst in de buurt van de woning waar de mensen wonen die de mantelzorg geven aan de bewoner(s). Dat kunnen de kinderen zijn als het gaat om ouderen, maar ook de ouders of andere mantelzorgers als het gaat om een jongere. In de praktijk is dat vaak de achtertuin of een zijtuin. De elektriciteit, het water en de riolering worden aangesloten op de hoofdwoning. De woning wordt verwarmd door middel van een lucht-warmtepomp en er wordt elektrisch gekookt. Zodoende is er geen gasaansluiting nodig en dat is ook veilig.

In Prinsenbeek is de realisering mede tot stand gekomen door de inzet van de ouderenbonden. En de gemeente Breda en de betrokken woningcorporatie Breburg zien mogelijkheden. En er staan er al meer in Nederland, in diverse gemeenten.

Er staat een modelwoning op het terrein van De Meeuw (een van de geestelijke vaders van de mantelzorgwoning).

Wie gaat het betalen? Er zijn meerdere constructies mogelijk. Daar kunnen de mensen van Pas Aan meer over vertellen. Feit is dat de levensduur zeker 25 jaar is, en dat de woning minimaal 10 maal gedemonteerd, verplaatst en weer opnieuw gemonteerd kan worden. Dus als de woning door omstandigheden overbodig wordt, kan hij worden doorverkocht aan een volgende gegadigde.

Invalidentoilet: dan de trap af

Commentaar is eigenlijk overbodig. Voor de enkeling die wel een (flinke) trap op en af kan, maar ook een aangepast toilet nodig heeft....

Beugel in het toilet

In Belfast, bij het dok waar de Titanic is afgebouwd, hebben ze in het oude pomphuis een prachtig restaurant ingericht. Met toiletten op de eerste verdieping en er is ook een lift waarmee je boven kunt komen. Tot zover prima!

Voor het gemak hebben ze ook het "gewone" damestoilet voorzien van een beugel aan de wand. Maar zo opgehangen met het WC-papier-apparaat erboven, heb je er niks aan. Ik héb het geprobeerd om hem te gebruiken, maar helpen bij het opstaan doet-ie in ieder geval niet.

Voor de zekerheid heb ik daarna ook een blik geworpen in het officiele invalidentoilet. Zouden ze dat daar misschien óók zo gedaan hebben, ehhh.... ja. Nog een extra neerklapbare beugel aan de andere kant van de toilet pot. Maar je opdrukken op een beugel waar een kastje boven hangt, gaat niet lukken.

Verkeerde volgorde om de spullen op te hangen, vermoed ik. De beugels komen van de sanitair-boer, het toiletpapier van een verhuurbedrijf.

Zou niemand dat nou in de gaten hebben, dat het zo niet werkt? Of zouden de gebruikers het niet durven te zeggen, omdat ze al blij zijn dát er tenminste iets is?

Acht hoog

Vandaag een zéér prettig gesprek gehad met een projectleider van de grootste ouderenbond van Brabant. Het ging over van alles en nog wat (uiteraard op het gebied van ouderen en hun woning) en er zat voor haar veel herkenbaars in.

Een van de zaken die langs kwam, was "uitgankelijkheid" in appartementen. Hoe kom je in geval van nood veilig je appartement uit, als de lift niet werkt en je niet (goed genoeg) met de trap naar beneden kunt? Waarop mijn gesprekspartner reageerde dat haar ouders acht hoog wonen en dat zij over dit onderwerp nooit durfde te beginnen, maar dat het haar wel bezighield.

Vanmiddag bleek het Radio 1 Journaal hier ook zijdelings mee bezig in de "radioroute" die zij deze zomer volgen dwars door Nederland.

Een van de bewoners die over een grote brand in Brunssum (flatgebouw van dertien verdiepingen) van een paar maanden geleden werd geïnterviewd, vertelde over een bewoner met een rolstoel die geëvacueerd moest worden. En hoe moeilijk dat was geweest.

Niet het hoofdonderwerp van het interview -dat ging over hoe het nu met de bewoners ging- maar wél heel duidelijk voor wie er oor voor heeft!

Jammer genoeg werd deze rolstoel gebruikende bewoner niet geïnterviewd, ik had zijn verhaal ook graag gehoord.

Brandalarm

Een van de ochtenden in ons tijdelijk appartementje werden we hardhandig gewekt door een oorverdovend brandalarm op de gezamenlijke gang. Dus snel aangekleed, tas en wat belangrijke dingen meegenomen (dat hoort eigenlijk niet) en wegwezen.

Met de trap, want de lift mag je natuurlijk niet gebruiken, en lekker binnen in de hal blijven wachten met andere half-wakkere vakantiegangers op de dingen die komen gingen.

Het scheen het alarm bij ons op de verdieping te zijn, maar omdat we daar geen brand, rook, hitte, geluid of wat dan ook hadden opgemerkt, vonden we dat we wel even binnen konden blijven. Het leek veel op vals alarm en buiten miezerde het.

Maar wat, als je doof bent? Dan hoor je dat alarm niet, hoe oorverdovend het ook is... En wat als je de lift nodig hebt om beneden te komen, omdat je niet in staat bent om via de trap te gaan? Dat noemen we "uitgankelijkheid".

Op de Britse eilanden is van alles meer dan zorgvuldig geregeld, tot en met een sticker op de stekkers van alle apparaten en de apparaten zelf, dat ze weer een jaar veilig geacht worden (foto: Wales, zomer 2009). En als je zelf een brandje gaat blussen zijn er meerdere soorten brandblussers voorhanden met een sticker ernaast wat je wanneer en waarvoor moet gebruiken. Maar voor een goede uitgankelijkheid ben ik niets tegengekomen.

In Nederland begint het besef door te dringen, dat je ook iets moet bedenken om mensen te evacueren die het alarm niet kunnen horen of niet (goed) kunnen lopen. Dat laatste kan overigens ook gelden voor zwangere vrouwen, kleine kinderen en mensen in paniek.

Voor het eerste probleem bestaat er een rookmelder met zwaailicht en trilalarm voor onder je kussen. Het tweede is ingewikkelder. Er bestaan evacuatiestoelen, waarmee je mensen de trap af kunt krijgen.

Een andere aanpak is zorgen dat evacueren niet nodig is, omdat de brand beperkt gehouden wordt. Dan kan door sprinklers aan te leggen, óók in woningen. Er zijn al de nodige buitenlanden waar dit verplicht is. In Nederland wordt het de laatste jaren in de woningbouw wel op vrijwillige basis gedaan in woongebouwen die hoger zijn dan 70 meter, maar de meerkosten zijn hoog. En dat is vaak een probleem.

Vanochtend stond er in de krant, dat er jaarlijks veel branden in verzorgingshuizen e.d. ontstaan. Het "voordeel" daar is dat de brandweer al weet dat ze daar minder mobiele mensen kan aantreffen. Bij woningen en vele andere gebouwen is dat van tevoren niet bekend.

Het alarm in ons appartement was inderdaad vals. De beheerders lieten na een kwartier weten dat het door het weer kwam. Brandalarm binnenshuis als het buiten motregent?

Brede voordeuren

In Dublin (Ierland) had de gids van ons amfibievoertuig een heel verhaal te vertellen over de huizen van de rijke inwoners rond 1800.

Deze huizen hebben namelijk een ongewoon brede voordeur. De reden? De jurken van de bewoonsters met hoepels en veel onderrokken. Die maakten de dames nogal breed, en als ze dan door een smalle deur moesten kon de jurk vuil worden.

Heel handig in de huidige tijd, die brede voordeur, ook voor alles en iedereen met wielen, zij het dat al die huizen wel een aantal treden voor diezelfde voordeur hebben. Hoe ze hun lange jurken daarop schoon hielden, vermeldt het verhaal niet.