Oud worden is geen ziekte

Dat oudere mensen vaker kwalen hebben dan jonge, is wel zeker, maar oud worden op zich is geen ziekte. Al was het maar omdat je dat al heel lang van tevoren ziet aankomen, en overal in je omgeving kunt zien hoe dat ongeveer gaat.

Voor de meeste ouderen zelf is dat natuurlijk ook niet echt een verrassing. Die komt pas als ze zich na een jaartje of twintig met steeds slechter wordende knieën melden bij de gemeente, om precies te zijn het WMO-loket.

Daar krijgen ze dan steeds vaker te horen, dat ze meer eigen verantwoordelijkheid hadden moeten nemen: wat doen ze op "hun" leeftijd nog in een huis met een trap? Is het niet "algemeen gebruikelijk" dat je gaat verhuizen naar een huis zónder trap op die leeftijd? Dus of ze met WMO-geld geholpen worden is nog maar helemaal de vraag........

Iedere gemeente schrijft zijn eigen WMO-verordening (op basis van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Om het de gemeentes gemakkelijk te maken heeft de Vereniging van Nederlandse Gemeenten een modelverordening geschreven, die door vrijwel alle gemeentes als uitgangspunt wordt gebruikt.

Hoofdstuk 4 uit deze modelverordening gaat over "woonvoorzieningen". In artikel 20 staat onder punt d. dat een woonvoorziening wordt geweigerd, indien

"de woonvoorziening aangevraagd wordt op een moment dat, op basis van leeftijd, gezinssituatie of woonsituatie, te voorzien was dat deze voorziening noodzakelijk zou zijn en daarmee geen sprake is van een onverwacht intredende noodzaak"

Deze zinsnede laat aan duidelijkheid niets te wensen over. De genoemde onverwacht intredende noodzaak is een beperking die wordt veroorzaakt door onvoorzienbare gebeurtenissen, zoals bijvoorbeeld een hersenbloeding of -infarct, of een verkeersongeluk.

Als je de jurisprudentie erop na leest, blijven er wel een paar knellende vragen:
- Welke leeftijd hoort er bij deze argumentatie? In ieder geval wordt "69 jaar" ergens concreet genoemd
- En waar vinden we al die huizen waar ouderen tijdig heen verhuisd hadden moeten zijn?