Mijn schoonmoeder heeft nu ook zo'n sleutelkluisje bij de voordeur. Nee, ik ga níet vertellen waar ze woont en er komt hier ook géén foto van zo'n kluisje.
Maar het is een feit dat mensen met minder goede plannen in de zin er met een beetje oplettendheid en tijd om de zaken te bestuderen, erachter kunnen komen wat zo'n kastje betekent: hier zou wel eens iemand kunnen wonen die niet zo makkelijk met een honkbalknuppel achter me aan kan komen, als ik binnen ga kijken of er iets van mijn gading is.
Met de huidige stand van de techniek is dat sleutelkluisje niet (meer) nodig. De techniek maakt het allang mogelijk om in geval van nood de voordeur met een elektronisch gemaakt slot te openen vanuit de zorgcentrale als de hulpverlener op de stoep staat. Of dat die zorgverlener met zijn mobieltje zelf de deur eenmalig kan openen. Betrouwbare systemen die niet door de overbuurman met een ontvangertje kunnen worden "afgeluisterd" en misbruikt.
Alleen de thuiszorgorganisaties zijn er vaak nog niet op voorbereid. Soms zijn ze er wel mee bezig. En zo kwam ik afgelopen week met een organisatie in contact die een pilot gaat doen in een kleine groep woningen die bij een zorgcomplex horen, én..... de manager "zorg op afstand" leek het een goed plan om die pilot uit te breiden naar de particuliere woning waar ik mee bezig ben op dit moment. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten