Hij doet het niet

Vanochtend uitgebreid bijgepraat met vriendin Masi Mohammadi, die een paar maanden geleden is gepromoveerd op domotica bij ouderen in hun huis.

En daar blijken we gelijk een van de problemen te pakken te hebben. Dit soort technologie werkt prima in allerlei testsituaties en modelwoningen, maar blijkt regelmatig onvoorspelbaar gedrag te vertonen in huizen waar ook daadwerkelijk gewóónd wordt. En dat was onderwerp van het promotie-onderzoek. Twee woningen waarin een aantal voorzieningen was aangelegd, bij twee heren van 80+ en 80-.

Ze mochten (eigenlijk moesten) Masi bellen als ze ergens problemen mee ondervonden, maar dat was zo vaak dat ze er soms zelf maar aan zijn gaan sleutelen en regelen, omdat ze zich schaamden om alweer te bellen. Zo is één van hen op een keukentrap aangetroffen om een sensor bij te stellen.... (dat zouden we dus juist niet moeten doen, op zo'n trap klimmen, want daar kun je weer afvallen)

De problemen waren divers, van geoxideerde batterijtjes, tot knopjes op afstandsbedieningen met kuren en batterijen met een gegarandeerde levensduur van tien jaar, die er na anderhalf jaar al de brui aan gaven.

De boel even resetten, is makkelijker gezegd dan gedaan (als je als gebruiker überhaupt al weet wat dat is en hoe dat moet) en ook hier kwamen er weer bedieningssystemen ala Ipod op de proppen. Als Masi zelf, 40-, ingenieur en gepromoveerd op domotica, al twee uur nodig heeft om de bediening met die Ipod te doorgronden, hoe moet dan dan met de gemiddelde (oudere) gebruiker?

Om gefrustreerd van te worden. De beide bewoners/gebruikers waren wel enthousiast als alles naar behoren werkte (de eerste twee weken in hun geval), maar met zoveel storingen gaat de lol er ook wel een beetje af.

En er is weinig touw aan vast te knopen, het komt bij alle bekende merken voor, met name in de "hardware", dus de sloten, de afstandsbediening, enz.

Werk aan de winkel dus! Er wordt verder onderzocht en nagedacht, en Masi verwelkomen we vanaf heden als adviseur bij Ouder worden in eigen huis.