Vandaag een klein zijsprongetje, want wel over toegankelijkheid, maar niet over woningen. Vorige week had ik op de verkiezingsdag contact met de vader van een nog jong meervoudig gehandicapt kind, die zich bij het stembureau in een school waar hij was, had afgevraagd hoe je daar binnenkomt met een rolstoel. Aandacht proberen te trekken van de mensen in het stembureau waarschijnlijk. Bij mijn stembureau in dezelfde gemeente, lag een bescheiden drempelhulp.
Gisteren was ik bij een crematie, waar een forse drempel aanwezig was bij de ingangsdeur van het bijbehorende rouwcentrum. De voordeur was zo breed dat je er met een bed doorheen zou kunnen (maar achter die deur níet de bocht om...), en ook behoorlijk zwaar, maar een "tweetrapsdorpel" van in totaal een centimeter of vier was toch wat teveel van het goede voor de gebruikers van rollators (hulp) en rolstoelen (uitgestapt) in het gezelschap van wie de helft uit 80-plussers bestond.
De richtlijnen om zelf zonder hulp naar binnen te gaan: een drempelhulp om hoogteverschillen te overbruggen en een elektrische deuropener om die zware deur open te krijgen. Want het is nooit zeker dat er iemand in de buurt is die te hulp kan schieten. En eigenlijk moet het ook zónder hulp kunnen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
0 reacties:
Een reactie posten