Heel veel mensen hebben last van erg warm weer, maar ouderen en gehandicapten meer dan gemiddeld. Enerzijds omdat de warmteregeling in hun lichaam soms minder goed werkt, anderzijds omdat ze nogal eens gehuisvest zijn in een aan- of uitbouw met een plat (zwart) dak en óp zo'n dak kun je met dit weer met gemak een ei bakken. Dat belooft weinig goeds voor de binnentemperatuur.
Naast allerlei goede raad is het natuurlijk ook mogelijk om iets aan het huis zelf te doen.
Zonwering die buiten is opgehangen, zoals een screen, uitvalscherm of ouderwetse markies, werken veel beter dan zonwering die binnen wordt opgehangen, zoals bijvoorbeeld "luxaflex". De laatste laat eerst de warmte binnen en slaat het dan op tussen de "luxaflex" en het raam. Het laat zich raden wat er gebeurt als je 's avonds de "luxaflex" omhoog trekt: uitstel maar geen afstel van de warmte. Zonwering aan de buitenzijde houdt de warmte ook echt helemaal buiten en dat is wel zo comfortabel.
Andere mogelijkheid, als u toch de platdakbedekking binnenkort moet vervangen: neem witte. Keuze uit kunststof en bitumen met een witte afwerklaag. De fabrikant van de laatste heeft laten uitrekenen dat de binnentemperatuur maar liefst 5 graden lager is dan bij gebruik van zwarte dakbedekking.
Nog een mogelijkheid: een warmtepomp die gebruikt wordt voor verwarming van de woning (in plaats van een gewone cv-ketel), kan met warm weer worden ingezet om te koelen. De zorgkamer en de mantelzorgwoning hebben wel een plat (zwart) dak maar ook een warmtepomp, en die bewijst met dit weer zijn diensten door te koelen. Ook mogelijk in gewone huizen en ook om milieuredenen het overwegen waard, als de oude cv-ketel het einde van zijn levensduur nadert.
Tot slot kun je natuurlijk ook een airco kopen, eentje die je mee kunt nemen naar de kamer waar je koelte wilt, of een vaste in bijvoorbeeld de slaapkamer. En niet vergeten: drink voldoende!
maandag 28 juni 2010
zaterdag 26 juni 2010
Gast: Het dagelijks leven met een gebroken enkel
Een paar weekjes in een bubbel
Een verkeerde stap bij een potje voetbal in het park en je leven staat een paar weken op z'n kop. Diagnose: dubbele enkelbreuk en bij nader inzien ook een operatie noodzakelijk om alle losse stukken met een metalen plaatje en een paar schroeven te fixeren.
Gek idee dat je boven de enkel niet ziek bent of je zo voelt, maar dat dit wel een grote impact heeft op je leven. Nou gaat het lopen op krukken me vrij goed af, maar proefondervindelijk blijkt dat 500m toch wel ongeveer de maximum afstand is die ik buiten af kan leggen zonder door mijn krukken te zakken. Aangezien autorijden en fietsen er ook niet inzit, ben je al snel afhankelijk van chaufferende vrienden of taxi's (als je niet een paar honderd meter kan lopen, is het nemen van openbaar vervoer met een paar overstappen immers ook geen pretje).
Bovendien, waar zou je heen willen? Ooit iemand op krukken en een mandje door de supermarkt zien lopen, kleding zien passen of zien wegzakken in het mulle strandzand? Als dit al mogelijk is stroomt er na een paar minuten staan of hinkelen zoveel bloed naar mijn voet dat deze pijnlijk begint op te zwellen en een zitplaats waar het been omhoog kan hard nodig is.
Dan nog maar een paar dagen thuis blijven, daar zijn de afstanden niet zo groot en biedt de nieuwe bank met chaise longue en een stapel kussens uitkomst. Binnen heb je geen last van de afstanden die je moet afleggen, maar spelen weer hele andere zaken. Met een goede leuning is de trap naar boven voor mij prima te nemen, alleen heb je wel iemand nodig die je tweede kruk mee naar boven neemt. Op en neer naar de keuken is niet zo'n probleem, maar probeer dan maar eens een bord met eten mee terug te nemen; laat staan drinken. Nadat vriendin L. naar werk is, wordt de lunch en ieder glas drinken noodgedwongen genuttigd op een klapstoel in de keuken.
Tot zover, de ongemakken van een week in het gips.
Wat ronduit gevaarlijk blijkt te zijn is de douche. Het doucheritueel start met het hermetisch inpakken van het gipsen been in een vuilniszak om het water buiten te houden. Steunend op een been en twee krukken probeer je jezelf over de instap van een centimeter of 15 te slingeren waarbij je op een been in de natte en gladde douchebak landt en zo snel mogelijk de douchestang of kraan pakt om niet te vallen. Terwijl je deze blijft vasthouden, probeer je niet je evenwicht te verliezen wanneer je met je ogen dicht je haar uitspoelt of gebukt je goede been inzeept. Is dit allemaal goed gegaan, dan droog je je af, behalve natuurlijk de onderkant van de voet waarop je al de hele tijd steunt. De krukken staan nog buiten de douchebak en je hoopt dat de vloer droog is gebleven voordat je je weer afzet om met je natte landingsgestel op de badkamervloer te landen. Als je de vuilniszak daarna van je been haalt het gips wederom droog is gebleven en je de douche hebt overleefd, besef je dat twee gezonde benen heel wat waard zijn.
Een verkeerde stap bij een potje voetbal in het park en je leven staat een paar weken op z'n kop. Diagnose: dubbele enkelbreuk en bij nader inzien ook een operatie noodzakelijk om alle losse stukken met een metalen plaatje en een paar schroeven te fixeren.
Gek idee dat je boven de enkel niet ziek bent of je zo voelt, maar dat dit wel een grote impact heeft op je leven. Nou gaat het lopen op krukken me vrij goed af, maar proefondervindelijk blijkt dat 500m toch wel ongeveer de maximum afstand is die ik buiten af kan leggen zonder door mijn krukken te zakken. Aangezien autorijden en fietsen er ook niet inzit, ben je al snel afhankelijk van chaufferende vrienden of taxi's (als je niet een paar honderd meter kan lopen, is het nemen van openbaar vervoer met een paar overstappen immers ook geen pretje).
Bovendien, waar zou je heen willen? Ooit iemand op krukken en een mandje door de supermarkt zien lopen, kleding zien passen of zien wegzakken in het mulle strandzand? Als dit al mogelijk is stroomt er na een paar minuten staan of hinkelen zoveel bloed naar mijn voet dat deze pijnlijk begint op te zwellen en een zitplaats waar het been omhoog kan hard nodig is.
Dan nog maar een paar dagen thuis blijven, daar zijn de afstanden niet zo groot en biedt de nieuwe bank met chaise longue en een stapel kussens uitkomst. Binnen heb je geen last van de afstanden die je moet afleggen, maar spelen weer hele andere zaken. Met een goede leuning is de trap naar boven voor mij prima te nemen, alleen heb je wel iemand nodig die je tweede kruk mee naar boven neemt. Op en neer naar de keuken is niet zo'n probleem, maar probeer dan maar eens een bord met eten mee terug te nemen; laat staan drinken. Nadat vriendin L. naar werk is, wordt de lunch en ieder glas drinken noodgedwongen genuttigd op een klapstoel in de keuken.
Tot zover, de ongemakken van een week in het gips.
Wat ronduit gevaarlijk blijkt te zijn is de douche. Het doucheritueel start met het hermetisch inpakken van het gipsen been in een vuilniszak om het water buiten te houden. Steunend op een been en twee krukken probeer je jezelf over de instap van een centimeter of 15 te slingeren waarbij je op een been in de natte en gladde douchebak landt en zo snel mogelijk de douchestang of kraan pakt om niet te vallen. Terwijl je deze blijft vasthouden, probeer je niet je evenwicht te verliezen wanneer je met je ogen dicht je haar uitspoelt of gebukt je goede been inzeept. Is dit allemaal goed gegaan, dan droog je je af, behalve natuurlijk de onderkant van de voet waarop je al de hele tijd steunt. De krukken staan nog buiten de douchebak en je hoopt dat de vloer droog is gebleven voordat je je weer afzet om met je natte landingsgestel op de badkamervloer te landen. Als je de vuilniszak daarna van je been haalt het gips wederom droog is gebleven en je de douche hebt overleefd, besef je dat twee gezonde benen heel wat waard zijn.
vrijdag 25 juni 2010
Mening
Kijk, hier worden wij nou blij van! De twitterende makelaar heeft deelgenomen aan de basiscursus Seniorkeurmakelaar. En dat is haar goed bevallen.
Ook de andere drie aanwezige cursisten zijn voldaan en met nieuwe inzichten naar huis en kantoor gegaan.
Gaat het nu bij u kriebelen? Vanwege de vakantie is de eerstvolgende gelegenheid om zo'n cursus te volgen pas eind augustus. Naast makelaars zijn ook andere professionals met voldoende bouwkundige kennis welkom.
donderdag 24 juni 2010
Levensloopbestendig
Raar woord, "levensloopbestendig". Denk maar eens na wat het echt betekent. Inderdaad een huis voor je HELE levensloop. Een huis waarin je zou kunnen wonen van je geboorte tot je graf. Een huis dat je kunt aanpassen aan de gewenste omstandigheden, kamer erbij, kamer eraf, muurtje verplaatsen, als je dat nodig hebt.
Dat op zich is overigens de schrik van menig makelaar. Die willen graag zo min mogelijk aanpassingsmogelijkheden, verhuizen, dát is pas een goed idee.
De beschreven betekenis was ook ooit de bedoeling, maar het is nooit echt goed van de grond gekomen. De regelgeving zit daar ook tussen: de brandweer maakt het je niet echt gemakkelijk als je een slaapkamer die de buren niet meer nodig hebben, bij je huis wilt trekken.
Uiteindelijk is de betekenis vervaagd tot zoiets als "geschikt (te maken) voor mensen met een lichte functiebeperking". Wat je daar precies onder moet verstaan staat overigens nergens op papier. Niet zo duidelijk dus voor de woningzoeker, want wat kan die verwachten?
Zoals al vaker gezegd, die brede deuren zijn nuttig (en ook verplicht bij nieuwbouw), maar de grootste knelpunten liggen in de badkamer en de slaapkamer, en daar kom je nog rare dingen tegen. Is er wel een toilet in de badkamer bijvoorbeeld. Dat vindt de thuiszorg erg belangrijk als ze ooit bij jou in actie moeten komen.
Sinds een poosje wordt geprobeerd het woord "levenloopbestendig" te vervangen door het nieuwe woord "levensloopgeschikt". Daarom heb ik het internetdomein .nl daarvoor alvast maar gereserveerd. De invulling volgt nog. Tot die tijd komt u gewoon uit op de website van Ouder worden in eigen huis.
Dat op zich is overigens de schrik van menig makelaar. Die willen graag zo min mogelijk aanpassingsmogelijkheden, verhuizen, dát is pas een goed idee.
De beschreven betekenis was ook ooit de bedoeling, maar het is nooit echt goed van de grond gekomen. De regelgeving zit daar ook tussen: de brandweer maakt het je niet echt gemakkelijk als je een slaapkamer die de buren niet meer nodig hebben, bij je huis wilt trekken.
Uiteindelijk is de betekenis vervaagd tot zoiets als "geschikt (te maken) voor mensen met een lichte functiebeperking". Wat je daar precies onder moet verstaan staat overigens nergens op papier. Niet zo duidelijk dus voor de woningzoeker, want wat kan die verwachten?
Zoals al vaker gezegd, die brede deuren zijn nuttig (en ook verplicht bij nieuwbouw), maar de grootste knelpunten liggen in de badkamer en de slaapkamer, en daar kom je nog rare dingen tegen. Is er wel een toilet in de badkamer bijvoorbeeld. Dat vindt de thuiszorg erg belangrijk als ze ooit bij jou in actie moeten komen.
Sinds een poosje wordt geprobeerd het woord "levenloopbestendig" te vervangen door het nieuwe woord "levensloopgeschikt". Daarom heb ik het internetdomein .nl daarvoor alvast maar gereserveerd. De invulling volgt nog. Tot die tijd komt u gewoon uit op de website van Ouder worden in eigen huis.
woensdag 23 juni 2010
Wakker worden!
Vandaag was het zover... De woningcorporaties zijn wakker geworden. Of liever gezegd hun overkoepelende organisatie Aedes. Vanochtend kreeg ik van een relatie een mail binnen, dat Aedes een rapport heeft uitgebracht met als ondertitel "Nu aanpakken met aanpassen".
In het rapport worden de corporaties aangemoedigd om eens serieuzer te gaan kijken naar de vergrijzing en de gevolgen voor woningmarkt, in ieder geval dat deel dat beheerd wordt door de corporaties.
Het treft dat ik net gisteren de eerste workshop "Levensloopgeschikt (ver)bouwen" heb gegeven aan medewerkers van diverse woningcorporaties. Deze 3-uur durende workshop heb ik ontwikkeld voor Habitask (opleider en veel meer voor de woningcorporaties). Voor deze organisatie geef ik al 10 jaar bouwkundige cursussen. En dit leek mij een welkome aanvulling op hun reguliere cursusaanbod.
Goed gezien, want de pilot was voldoende gevuld om doorgang te vinden en de cursisten waren heel enthousiast. Aan de hand van foto's van 20 situaties hebben we met elkaar gepraat over de mogelijke problemen en hoe je die zou kunnen oplossen. En of de corporaties er al tegen aan lopen (ja dus) en wat ze ermee doen.
Tot verbazing van de deelnemers kun je in een aantal gevallen al met hele eenvoudige maatregelen dingen verbeteren. Voorbeeld? De onderste en bovenste trede van een trap in een trappenhuis van een woongebouw markeren met een gele streep, zodat je goed kunt zien waar de trap precies begint (en ophoudt).
Die streep kun je er gewoon op aanbrengen met een kwast gele verf, of met een speciaal daarvoor bedoelde tape. In het laatste geval wel heel goed kijken hoe snel die tape kan loslaten (liefst nooit, tenzij het de bedoeling is), anders kun je weer struikelen over de losse eindjes.
In het rapport worden de corporaties aangemoedigd om eens serieuzer te gaan kijken naar de vergrijzing en de gevolgen voor woningmarkt, in ieder geval dat deel dat beheerd wordt door de corporaties.
Het treft dat ik net gisteren de eerste workshop "Levensloopgeschikt (ver)bouwen" heb gegeven aan medewerkers van diverse woningcorporaties. Deze 3-uur durende workshop heb ik ontwikkeld voor Habitask (opleider en veel meer voor de woningcorporaties). Voor deze organisatie geef ik al 10 jaar bouwkundige cursussen. En dit leek mij een welkome aanvulling op hun reguliere cursusaanbod.
Goed gezien, want de pilot was voldoende gevuld om doorgang te vinden en de cursisten waren heel enthousiast. Aan de hand van foto's van 20 situaties hebben we met elkaar gepraat over de mogelijke problemen en hoe je die zou kunnen oplossen. En of de corporaties er al tegen aan lopen (ja dus) en wat ze ermee doen.
Tot verbazing van de deelnemers kun je in een aantal gevallen al met hele eenvoudige maatregelen dingen verbeteren. Voorbeeld? De onderste en bovenste trede van een trap in een trappenhuis van een woongebouw markeren met een gele streep, zodat je goed kunt zien waar de trap precies begint (en ophoudt).
Die streep kun je er gewoon op aanbrengen met een kwast gele verf, of met een speciaal daarvoor bedoelde tape. In het laatste geval wel heel goed kijken hoe snel die tape kan loslaten (liefst nooit, tenzij het de bedoeling is), anders kun je weer struikelen over de losse eindjes.
dinsdag 22 juni 2010
Zorgwoningen en het Bouwbesluit
Vandaag was ik bij een van de grootste woningcorporaties van het land om te praten over een cursus over de praktische kanten van het Bouwbesluit. Op het lijstje met punten om het over te hebben, stonden ook de extra eisen die gesteld worden aan "zorgwoningen".
Daar kan ik kort over zijn: die zijn er niet. Voor álle woningen gelden in de bouwregelgeving, waarvan het Bouwbesluit deel uitmaakt, gelijke minimumeisen waar de gemeente op controleert bij de aanvraag van een bouwvergunning. Maakt niet uit of het gaat om een woning voor een student, of een gezin, of ouderen: voor de wet is ook iedere woning gelijk.
Maar het betekent wel, dat de gemeente niks méér kan eisen dan dat, ook niet via een contract bij bijvoorbeeld de verkoop van grond. Dat is inmiddels afgestraft door de rechter: extra bouwkundige eisen bovenop het Bouwbesluit mogen echt niet, ook niet via een "sluiproute".
Het Bouwbesluit doet sinds juli 1997 wel een kleine handreiking in het kader van de toegankelijkheid: minimale deurbreedte en deurhoogte, en geen "hoogteverschillen" zoals drempels, hoger dan 20 millimeter. En in sommige gevallen ruimte die later voor een lift gebruikt kan worden.
Maar verder gaat het niet! De minimale badkamer is en blijft 1,6 m2 en daarin kun je echt alleen maar uit de voeten als je goed ter been bent.
Het Bouwbesluit is in 1992 ingevoerd met het idee, dat het natuurlijk iedereen vrij staat om (ver) boven de minimale eisen te gaan, maar helaas is dat lang niet altijd het geval. Dat hangt helemaal af van wat de opdrachtgever wil (en kan betalen).
En het hangt af natuurlijk ook er vanaf of de consument interesse heeft voor de woningen die worden aangeboden. Jammer genoeg weten die consumenten ook te weinig van de materie af en komen ze er door schade en schande achter als ze er wonen.........
Daar kan ik kort over zijn: die zijn er niet. Voor álle woningen gelden in de bouwregelgeving, waarvan het Bouwbesluit deel uitmaakt, gelijke minimumeisen waar de gemeente op controleert bij de aanvraag van een bouwvergunning. Maakt niet uit of het gaat om een woning voor een student, of een gezin, of ouderen: voor de wet is ook iedere woning gelijk.
Maar het betekent wel, dat de gemeente niks méér kan eisen dan dat, ook niet via een contract bij bijvoorbeeld de verkoop van grond. Dat is inmiddels afgestraft door de rechter: extra bouwkundige eisen bovenop het Bouwbesluit mogen echt niet, ook niet via een "sluiproute".
Het Bouwbesluit doet sinds juli 1997 wel een kleine handreiking in het kader van de toegankelijkheid: minimale deurbreedte en deurhoogte, en geen "hoogteverschillen" zoals drempels, hoger dan 20 millimeter. En in sommige gevallen ruimte die later voor een lift gebruikt kan worden.
Maar verder gaat het niet! De minimale badkamer is en blijft 1,6 m2 en daarin kun je echt alleen maar uit de voeten als je goed ter been bent.
Het Bouwbesluit is in 1992 ingevoerd met het idee, dat het natuurlijk iedereen vrij staat om (ver) boven de minimale eisen te gaan, maar helaas is dat lang niet altijd het geval. Dat hangt helemaal af van wat de opdrachtgever wil (en kan betalen).
En het hangt af natuurlijk ook er vanaf of de consument interesse heeft voor de woningen die worden aangeboden. Jammer genoeg weten die consumenten ook te weinig van de materie af en komen ze er door schade en schande achter als ze er wonen.........
zaterdag 19 juni 2010
Douchen
Het eerste obstakel dat zoonlief tegenkwam was de douchebak. En dat is een bekend obstakel voor mensen die tijdelijk of altijd niet zo mobiel zijn. Die douchebakken hebben een forse opstap, ik heb dat wel eens opgemeten bij iemand in een woning die verkocht was als "seniorenwoning". Maar liefst 23 centimeter! Dat is hoger dan een gangbare traptrede.
In de badkamer is de mens kwetsbaar: geen bescherming van kleding en schoenen, gebruik van zeep en water, en af en toe op één been staan. Allemaal op zich al ingrediënten voor een ongelukje, maar allemaal samen zeker niet risicoloos: uitglijden, evenwicht verliezen, een douchekraan die tintelingen in je handen veroorzaakt.
Om met het laatste te beginnen. Dat klinkt misschien wel "avontuurlijk" (citaat van iemand die dat in haar huis heeft), maar het is niet de bedoeling. Het is te voorkomen door de badkamer aan te laten leggen door iemand die 'echt' verstand heeft van elektrische installaties. Die weet namelijk dat er in een badkamer de nodige aardingsvoorzieningen moeten worden aangelegd. En als de bouwkundige vloer van beton is, hoort daar een aardmatje bij om de douchevloer als het ware elektrisch "los te koppelen" van de omliggende kamers. Alles is namelijk met alles verbonden via de wapening in de vloer. En dat kan in de badkamer leiden tot dit soort rare effecten, maar het kan ook fataal aflopen.....
De combinatie van water en zeep verhoogt de kans op uitglijden, en in je blootje ben je niet erg goed beschermd als je valt. Daarom is een stroeve vloer zéér aan te raden. Dat betekent nieuwe antisliptegels laten leggen of de bestaande tegelvloer stroef laten maken (vrijwel onzichtbaar).
Op één been staan (op de natte vloer met zeep) doe je als je de douchebak in of uit moet stappen, en als je staande je voeten wast. Het eerste maak je veiliger door voor een "inloopdouche" te kiezen en/of iets aan de muur te hangen waaraan je je kunt vasthouden. Let wel op of de muur dat kan hebben, gipsblokken geven geheid een probleem!
Voor veilig en comfortabel je voeten wassen kun je natuurlijk ook erbij gaan zitten, bijvoorbeeld op een douchezitje. Daarover een andere keer méér.
Eenmaal in de douchebak gehupt, moest zoonlief nog wel wat voorzieningen treffen om het gips droog te houden. Maar met een vriendin die al eens twee armen tegelijkertijd heeft gebroken, was daarvoor de benodigde expertise in huis.
vrijdag 18 juni 2010
Te gast: zoon met gebroken been
Oudste zoon heeft gisteren bij het voetballen met zijn collega's zijn kuitbeen op twee plaatsen gebroken. Uiteraard is hij in theorie aardig op de hoogte, maar nu komt de praktijk!
Hoe gaat het dagelijks leven als je twee weken niet op je been mag staan, je handen vol hebt met krukken en op de eerste verdieping woont (met een trap)? Vriendin nog niet geslaagd voor het rijexamen, dus de auto blijft noodgedwongen voor de deur.
Ik heb hem gevraagd de opmerkelijkste dingen die hij tegenkomt, bij te houden. En dan plaats ik het hier op het weblog.
dinsdag 15 juni 2010
Stemlokaal en rouwkamer
Vandaag een klein zijsprongetje, want wel over toegankelijkheid, maar niet over woningen. Vorige week had ik op de verkiezingsdag contact met de vader van een nog jong meervoudig gehandicapt kind, die zich bij het stembureau in een school waar hij was, had afgevraagd hoe je daar binnenkomt met een rolstoel. Aandacht proberen te trekken van de mensen in het stembureau waarschijnlijk. Bij mijn stembureau in dezelfde gemeente, lag een bescheiden drempelhulp.
Gisteren was ik bij een crematie, waar een forse drempel aanwezig was bij de ingangsdeur van het bijbehorende rouwcentrum. De voordeur was zo breed dat je er met een bed doorheen zou kunnen (maar achter die deur níet de bocht om...), en ook behoorlijk zwaar, maar een "tweetrapsdorpel" van in totaal een centimeter of vier was toch wat teveel van het goede voor de gebruikers van rollators (hulp) en rolstoelen (uitgestapt) in het gezelschap van wie de helft uit 80-plussers bestond.
De richtlijnen om zelf zonder hulp naar binnen te gaan: een drempelhulp om hoogteverschillen te overbruggen en een elektrische deuropener om die zware deur open te krijgen. Want het is nooit zeker dat er iemand in de buurt is die te hulp kan schieten. En eigenlijk moet het ook zónder hulp kunnen!
Gisteren was ik bij een crematie, waar een forse drempel aanwezig was bij de ingangsdeur van het bijbehorende rouwcentrum. De voordeur was zo breed dat je er met een bed doorheen zou kunnen (maar achter die deur níet de bocht om...), en ook behoorlijk zwaar, maar een "tweetrapsdorpel" van in totaal een centimeter of vier was toch wat teveel van het goede voor de gebruikers van rollators (hulp) en rolstoelen (uitgestapt) in het gezelschap van wie de helft uit 80-plussers bestond.
De richtlijnen om zelf zonder hulp naar binnen te gaan: een drempelhulp om hoogteverschillen te overbruggen en een elektrische deuropener om die zware deur open te krijgen. Want het is nooit zeker dat er iemand in de buurt is die te hulp kan schieten. En eigenlijk moet het ook zónder hulp kunnen!
zondag 13 juni 2010
Veel licht moet!
Afgelopen week kreeg ik een korte lift naar een kasteel waar een symposium werd gehouden en gedurende die paar honderd meter hebben we het nog snel gehad over de heilzame invloed van licht op ouderen.
De mevrouw die me de lift gaf is vanuit de Hogeschool Zuyd betrokken bij een project met "dynamische verlichting" op een psycho-geriatrische afdeling van een verpleeghuis. Daar verblijven dementerende mensen.
Het is inmiddels al weer een flink aantal jaren bekend, dat licht DE grote factor is in het dag- en nachtritme van de mens, en in het verlengde daarvan de stemming. Dat laatste is allang bekend: licht helpt bij een winterdepressie.
Kort samengevat komt het erop neer, dat er op het netvlies -naast de bekende staafjes en kegeltjes-, nog een "ontvangertje" actief is. Dat zet, bij voldoende licht, de aanmaak van het slaaphormoon melatonine uit. En regelt daarmee in grote mate het slaap-waakpatroon.
Het probleem met ouderen in het algemeen is, dat hun ogen het licht minder goed binnenlaten (daarom hebben ouderen ook veel meer licht nodig om iets goed te kunnen zien). Het bijverschijnsel is, dat er óók veel meer licht nodig is om de aanmaak van het slaaphormoon uit te zetten. Als mensen, door wat voor omstandigheden ook, veel binnen zitten en in ruimtes waar het niet al te licht is, gaat de aanmaak van slaaphormoon de hele dag op een laag pitje door, wat bijvoorbeeld tot gevolg heeft dat mensen overdag regelmatig indutten, en dan op de "normale" slaaptijden niet zoveel slaap meer hebben.
Dit effect is nog eens extra sterk bij dementerenden.
Moraal van het verhaal: zorg dat ouderen overdag voldoende licht krijgen; maak dus grote ramen en zorg voor veel kunstlicht. Naar buiten moet natuurlijk eigenlijk op de eerste plaats komen.
Bij dynamische verlichting verandert het licht gedurende de dag, net zoals dat ook buitenshuis het geval is. Met een Fins systeem dat werkt via een soort polshorloge dat de bewoners dragen, heeft men het slaap-waakritme van de bewoners kunnen onderzoeken, en wat bleek? Duidelijk positieve effecten!
Het seminar in het kasteel ging overigens over "ouderen en sociale media"
De mevrouw die me de lift gaf is vanuit de Hogeschool Zuyd betrokken bij een project met "dynamische verlichting" op een psycho-geriatrische afdeling van een verpleeghuis. Daar verblijven dementerende mensen.
Het is inmiddels al weer een flink aantal jaren bekend, dat licht DE grote factor is in het dag- en nachtritme van de mens, en in het verlengde daarvan de stemming. Dat laatste is allang bekend: licht helpt bij een winterdepressie.
Kort samengevat komt het erop neer, dat er op het netvlies -naast de bekende staafjes en kegeltjes-, nog een "ontvangertje" actief is. Dat zet, bij voldoende licht, de aanmaak van het slaaphormoon melatonine uit. En regelt daarmee in grote mate het slaap-waakpatroon.
Het probleem met ouderen in het algemeen is, dat hun ogen het licht minder goed binnenlaten (daarom hebben ouderen ook veel meer licht nodig om iets goed te kunnen zien). Het bijverschijnsel is, dat er óók veel meer licht nodig is om de aanmaak van het slaaphormoon uit te zetten. Als mensen, door wat voor omstandigheden ook, veel binnen zitten en in ruimtes waar het niet al te licht is, gaat de aanmaak van slaaphormoon de hele dag op een laag pitje door, wat bijvoorbeeld tot gevolg heeft dat mensen overdag regelmatig indutten, en dan op de "normale" slaaptijden niet zoveel slaap meer hebben.
Dit effect is nog eens extra sterk bij dementerenden.
Moraal van het verhaal: zorg dat ouderen overdag voldoende licht krijgen; maak dus grote ramen en zorg voor veel kunstlicht. Naar buiten moet natuurlijk eigenlijk op de eerste plaats komen.
Bij dynamische verlichting verandert het licht gedurende de dag, net zoals dat ook buitenshuis het geval is. Met een Fins systeem dat werkt via een soort polshorloge dat de bewoners dragen, heeft men het slaap-waakritme van de bewoners kunnen onderzoeken, en wat bleek? Duidelijk positieve effecten!
Het seminar in het kasteel ging overigens over "ouderen en sociale media"
zaterdag 12 juni 2010
Wassen zonder water
Op zaterdag schrijft Yvette den Brok altijd een column in onze krant. Helaas is die column niet te vinden op de website van de krant, maar het onderwerp van vandaag is zeer interessant.
Wassen zonder water is een snelle manier om mensen te "wassen". Het gebeurt dan niet met twee waskommen water (eentje voor boven en eentje voor onder) plus een hele stapel textiel, maar met vochtige doekjes die enige verwantschap hebben met de doekjes om babybilletjes schoon te krijgen (maar dan niet vet). Afdrogen hoeft niet.
Deze doekjes blijken zeer prettig te zijn voor mensen die ernstig ziek zijn, want minder draaien en keren, en voor mensen met een tere huid, want ze "schuren" minder dan washandjes en handdoeken. Yvette schrijft, dat ze ze zelf ook reuze handig vindt in een hotel, als ze de badkamer niet kan gebruiken met haar rolstoel. Maar.... er hebben zich nu twee zorgorganisaties gemeld, die ze voortaan altijd willen gaan gebruiken.
En dat is nou net het punt. Bijna iedereen heeft het liefste een wasbeurt met gewoon water, en die mogelijkheid zou zomaar kunnen verdwijnen, uit een soort efficiency, ook als de badkamer op zich prima bruikbaar is met de hulpmiddelen die nodig zijn. Niks meer te kiezen!?
Als we even doordenken, komt het spookbeeld van mensen thuis in beeld, die hulp nodig hebben bij het wassen. Vallen die straks ook ten prooi aan deze snelle waterloze wasmethode, ook als ze daar helemaal geen zin in hebben?
Kan het gebeuren dat dit je voorland wordt omdat je badkamer niet aan de huidige eisen voldoet om je daar met hulpmiddelen te kunnen wassen? En nog ietsje verder doorgedacht: hoeft die badkamer dan over een poosje misschien ook niet meer te worden aangepast.... Ik wil niemand op slechte ideeën brengen, maar dat bespaart waarschijnlijk een hoop geld.
Ik gun iedereen die dat prettig vindt of in bijzondere omstandigheden verkeert (zoals boven omschreven) zijn wasbeurt-zonder-water. Maar alle anderen moeten wat mij betreft kunnen KIEZEN!
Wassen zonder water is een snelle manier om mensen te "wassen". Het gebeurt dan niet met twee waskommen water (eentje voor boven en eentje voor onder) plus een hele stapel textiel, maar met vochtige doekjes die enige verwantschap hebben met de doekjes om babybilletjes schoon te krijgen (maar dan niet vet). Afdrogen hoeft niet.
Deze doekjes blijken zeer prettig te zijn voor mensen die ernstig ziek zijn, want minder draaien en keren, en voor mensen met een tere huid, want ze "schuren" minder dan washandjes en handdoeken. Yvette schrijft, dat ze ze zelf ook reuze handig vindt in een hotel, als ze de badkamer niet kan gebruiken met haar rolstoel. Maar.... er hebben zich nu twee zorgorganisaties gemeld, die ze voortaan altijd willen gaan gebruiken.
En dat is nou net het punt. Bijna iedereen heeft het liefste een wasbeurt met gewoon water, en die mogelijkheid zou zomaar kunnen verdwijnen, uit een soort efficiency, ook als de badkamer op zich prima bruikbaar is met de hulpmiddelen die nodig zijn. Niks meer te kiezen!?
Als we even doordenken, komt het spookbeeld van mensen thuis in beeld, die hulp nodig hebben bij het wassen. Vallen die straks ook ten prooi aan deze snelle waterloze wasmethode, ook als ze daar helemaal geen zin in hebben?
Kan het gebeuren dat dit je voorland wordt omdat je badkamer niet aan de huidige eisen voldoet om je daar met hulpmiddelen te kunnen wassen? En nog ietsje verder doorgedacht: hoeft die badkamer dan over een poosje misschien ook niet meer te worden aangepast.... Ik wil niemand op slechte ideeën brengen, maar dat bespaart waarschijnlijk een hoop geld.
Ik gun iedereen die dat prettig vindt of in bijzondere omstandigheden verkeert (zoals boven omschreven) zijn wasbeurt-zonder-water. Maar alle anderen moeten wat mij betreft kunnen KIEZEN!
donderdag 10 juni 2010
Hoera
Alweer een woningeigenaar gevonden die bedacht heeft dat ouderen in een appartementengebouw misschien wel een scootmobiel moeten kunnen opladen. Iedere berging zijn eigen stopcontact.
Omdat dit bericht te vinden is op de website van de installateur, ontbreekt de informatie over de bergingen zelf. Waar liggen die, voelen de bewoners zich daar een beetje veilig? En hoe ver is het van de berging naar de woning?
Omdat dit bericht te vinden is op de website van de installateur, ontbreekt de informatie over de bergingen zelf. Waar liggen die, voelen de bewoners zich daar een beetje veilig? En hoe ver is het van de berging naar de woning?
dinsdag 8 juni 2010
Wonen in de verkiezingsprogramma's (7)
Laatste keer, althans voorlopig. Ook de Chronisch Zieken en Gehandicaptenraad heeft de verkiezingsprogramma's doorgeplozen.
Citaat: "Net als in 2006 zijn de meeste partijen voor het versterken van de rechten en de gelijke behandeling van chronisch zieken en gehandicapten. Waar in 2006 de nadruk lag op verbeteringen in de Wet gelijke behandeling, kijkt men nu eerder naar de Grondwet of naar de ratificatie van het VN-verdrag inzake de rechten van mensen met een handicap".
Tussen 2006 en 2010 is de reikwijdte van de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte(Wgbhcz) vergroot, waardoor nu ook "wonen" hieronder valt.
Het VN-verdag inzake de rechten van mensen met een handicap, is beter bekend onder de naam Agenda 22.
"De Verenigde Naties en alle lidstaten (waaronder Nederland) aanvaardden in 1993 unaniem ‘de 22 VN Standaardregels Gelijke kansen voor mensen met een handicap’. Afgekort worden deze meestal de 22 Standaardregels genoemd. Het doel van deze regels is dat mensen met functiebeperkingen dezelfde kansen krijgen als andere burgers. De Nederlandse overheid is verplicht om de Standaardregels uit te voeren.
Agenda 22 is een uitwerking van de Standaardregels. De Agenda beschrijft een methode om in elke gemeente beleid te maken vanuit de 22 Standaardregels. Concreet houdt dit in: beleid maken door op een gelijkwaardige manier samen te werken met de belangenorganisaties en gebruik te maken van de kennis en ervaring van ervaringsdeskundigen".
In het verlengde van woningen ligt "Vrijwel alle partijen hebben, net als in 2006, aandacht voor de toegankelijkheid van openbare gebouwen en het OV, en voor sportvoorzieningen voor mensen met een beperking".
Werk aan de winkel dus, want we zijn nog maar net begonnen!
Over woningen op zich geen woord, wél veel over zorg e.d., maar dat valt buiten het bestek van dit blog.
Citaat: "Net als in 2006 zijn de meeste partijen voor het versterken van de rechten en de gelijke behandeling van chronisch zieken en gehandicapten. Waar in 2006 de nadruk lag op verbeteringen in de Wet gelijke behandeling, kijkt men nu eerder naar de Grondwet of naar de ratificatie van het VN-verdrag inzake de rechten van mensen met een handicap".
Tussen 2006 en 2010 is de reikwijdte van de Wet gelijke behandeling op grond van handicap of chronische ziekte(Wgbhcz) vergroot, waardoor nu ook "wonen" hieronder valt.
Het VN-verdag inzake de rechten van mensen met een handicap, is beter bekend onder de naam Agenda 22.
"De Verenigde Naties en alle lidstaten (waaronder Nederland) aanvaardden in 1993 unaniem ‘de 22 VN Standaardregels Gelijke kansen voor mensen met een handicap’. Afgekort worden deze meestal de 22 Standaardregels genoemd. Het doel van deze regels is dat mensen met functiebeperkingen dezelfde kansen krijgen als andere burgers. De Nederlandse overheid is verplicht om de Standaardregels uit te voeren.
Agenda 22 is een uitwerking van de Standaardregels. De Agenda beschrijft een methode om in elke gemeente beleid te maken vanuit de 22 Standaardregels. Concreet houdt dit in: beleid maken door op een gelijkwaardige manier samen te werken met de belangenorganisaties en gebruik te maken van de kennis en ervaring van ervaringsdeskundigen".
In het verlengde van woningen ligt "Vrijwel alle partijen hebben, net als in 2006, aandacht voor de toegankelijkheid van openbare gebouwen en het OV, en voor sportvoorzieningen voor mensen met een beperking".
Werk aan de winkel dus, want we zijn nog maar net begonnen!
Over woningen op zich geen woord, wél veel over zorg e.d., maar dat valt buiten het bestek van dit blog.
zaterdag 5 juni 2010
Wonen is voor ouderen méér dan zorg!
Bij het lezen van al die programma's is me wel één ding opgevallen: de woonsituatie van ouderen wordt in bijna alle verkiezingsprogramma's linksom of rechtsom ondergebracht in het hoofdstuk "zorg". Tussen de premies voor de zorgverzekering en het eigen risico.
Met name de jongere oudere (want je bent tegenwoordig met 55 jaar al "oud") zal zich hierin niet erg herkennen. En een vastgoedontwikkelaar ook niet, want wat moet die met al die zorgwoningen als de grijze golf van de babyboomers is overleden? Blijft hij zitten met een type woning wat niemand anders nog wil hebben?
Daarom op deze plaats een pleidooi om in het algemeen woningen te bouwen die voor iedereen, jong en oud, aantrekkelijk en goed bruikbaar zijn, en die, indien nodig op een eenvoudige manier kunnen worden aangepast voor bewoning door mensen die zorg nodig hebben.
Het eisenpakket van WoonKeur helpt hierbij een eind in de goede richting.
Met name de jongere oudere (want je bent tegenwoordig met 55 jaar al "oud") zal zich hierin niet erg herkennen. En een vastgoedontwikkelaar ook niet, want wat moet die met al die zorgwoningen als de grijze golf van de babyboomers is overleden? Blijft hij zitten met een type woning wat niemand anders nog wil hebben?
Daarom op deze plaats een pleidooi om in het algemeen woningen te bouwen die voor iedereen, jong en oud, aantrekkelijk en goed bruikbaar zijn, en die, indien nodig op een eenvoudige manier kunnen worden aangepast voor bewoning door mensen die zorg nodig hebben.
Het eisenpakket van WoonKeur helpt hierbij een eind in de goede richting.
Wonen in de verkiezingsprogramma's (6)
Met moederdag kreeg ik een adoptiecertificaat van het WNF voor een gorilla waarbij zoonlief de volgende boodschap meegaf "een cadeau in een ver land voor een andere moeder die ook oud wil worden in haar eigen bos".
Het had een punt uit het verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren kunnen zijn. Als enige van alle politieke partijen die we mailden vanwege dit weblog, was dit de enige partij die snel en adequaat reageerde, namelijk met wat zij er zoal van vinden:
"Met betrekking tot het aangepast bouwen voor jong en oud hebben we het volgende in ons programma staan: Het ouderenbeleid moet er op gericht zijn om mensen zolang mogelijk zelfstandig in onze samenleving te laten functioneren. De overheid is behulpzaam om dat mogelijk te maken en past hierbij maatwerk toe. Meergeneratiewonen moet worden aangemoedigd door een ruimhartig beleid ten aanzien van het bouwen van aanleunwoningen voor jongeren of ouderen op eigen erf".
Wederom het vereenvoudigen van de mogelijkheid tot het plaatsen van bijvoorbeeld een mantelzorgwoning op het erf van een potentiële mantelzorger.
Dit onderwerp begint nu gelukkig wortel te schieten!
Het had een punt uit het verkiezingsprogramma van de Partij voor de Dieren kunnen zijn. Als enige van alle politieke partijen die we mailden vanwege dit weblog, was dit de enige partij die snel en adequaat reageerde, namelijk met wat zij er zoal van vinden:
"Met betrekking tot het aangepast bouwen voor jong en oud hebben we het volgende in ons programma staan: Het ouderenbeleid moet er op gericht zijn om mensen zolang mogelijk zelfstandig in onze samenleving te laten functioneren. De overheid is behulpzaam om dat mogelijk te maken en past hierbij maatwerk toe. Meergeneratiewonen moet worden aangemoedigd door een ruimhartig beleid ten aanzien van het bouwen van aanleunwoningen voor jongeren of ouderen op eigen erf".
Wederom het vereenvoudigen van de mogelijkheid tot het plaatsen van bijvoorbeeld een mantelzorgwoning op het erf van een potentiële mantelzorger.
Dit onderwerp begint nu gelukkig wortel te schieten!
vrijdag 4 juni 2010
Foto vlakke douchebak
Vandaag van een relatie gehoord dat zij een aantal reacties had gehad op de foto op Facebook die zij had gemaakt van mijn voet op de rand van de vlak ingebouwde douchebak in het Seniorkeurhuis.
Die foto wil ik de lezers hier dus ook niet onthouden.
Misschien wilt u nog weten wat u hier nou eigenlijk ziet? Een douchebak, en niet zomaar een douchebak maar eentje die geheel vlak in de vloer kan worden ingebouwd. Er zit nog wel een sifon onder die ook moet worden weggewerkt, maar die heeft de minimaal mogelijke diepte.
En voor wie is zo'n "vreselijk vlakke douchebak" om even de woorden van de leverancier aan te halen? Voor iedereen die een vlakke douche wil hebben of gewoon nodig heeft en wat minder gecharmeerd is van de inloopdouche met goot (die na verloop van tijd vaak niet zo waterdicht blijkt te zijn als je zou willen).
Zo heb je dan toch een aparte douchebak, met afschot naar het putje, stroef oppervlak en als extraatje een anti-bacterieel middel in het kunststof.
Dat-ie helemaal vlak is met de omliggende tegelvloer is dus op die foto te zien en kennelijk was dat ongewoon genoeg om op te reageren.
Wil ik er hier nog aan toevoegen, dat er een heel assortiment van zulke douchebakken te koop is, in allerlei afmetingen, ook bijvoorbeeld ter grootte van het kale oppervlak dat je overhoudt als je een ligbad verwijderd hebt.
donderdag 3 juni 2010
Wonen in de verkiezingsprogramma's (5)
De laatste ronde langs de programma's. D66 bijvoorbeeld. Ook daar komen we de meergeneratiewoningen tegen.
Op de radio en de televisie gaat het al een paar dagen over de zorg. Zo hoorde ik Fleur Agema van de PVV vanavond uitgebreid bij omroep Max uitleggen hoeveel deze partij wel niet wil doen voor diegenen die in verzorgings- en verpleeghuizen verblijven.
Prima, maar hopelijk weten de kijkers dan ook, dat dat maar gaat om ca. 150.000 mensen? Of anders gezegd, ongeveer 4% van de 65-plussers. De overige 96% woont in een "gewoon" huis en zal daar ook blijven wonen, want er komen maar heel weinig plaatsen in instellingen bij in de toekomst.
De zorg komt naar dat gewone huis toe en een heleboel huizen zijn daar helemaal niet klaar voor. Daar heeft de PVV het helemaal nergens over in hun programma...
Ik zou willen voorstellen dat de PVV (en niet alleen zij) het daar óók eens over heeft!
Op de radio en de televisie gaat het al een paar dagen over de zorg. Zo hoorde ik Fleur Agema van de PVV vanavond uitgebreid bij omroep Max uitleggen hoeveel deze partij wel niet wil doen voor diegenen die in verzorgings- en verpleeghuizen verblijven.
Prima, maar hopelijk weten de kijkers dan ook, dat dat maar gaat om ca. 150.000 mensen? Of anders gezegd, ongeveer 4% van de 65-plussers. De overige 96% woont in een "gewoon" huis en zal daar ook blijven wonen, want er komen maar heel weinig plaatsen in instellingen bij in de toekomst.
De zorg komt naar dat gewone huis toe en een heleboel huizen zijn daar helemaal niet klaar voor. Daar heeft de PVV het helemaal nergens over in hun programma...
Ik zou willen voorstellen dat de PVV (en niet alleen zij) het daar óók eens over heeft!
Wonen in de verkiezingsprogramma's (4)
Als we naar de verkiezingsprogramma's van GroenLinks en SP kijken, ademen ze dezelfde sfeer als het gaat over hoe ouderen volgens hen zullen wonen in de toekomst.
Citaat uit de tekst van GroenLinks:
"Ouderen, chronisch zieken en mensen met een handicap wonen en werken het liefst in hun eigen buurt en zo zelfstandig mogelijk. Ook als mensen zorg en ondersteuning nodig hebben, willen ze zoveel mogelijk de regie over hun leven behouden".
Misschien hadden we nog graag wat verdieping gezien over het hoe en wat. Ergens anders staat: "Thuiszorg maakt dat mensen langer zelfstandig in hun eigen huis kunnen wonen. GroenLinks vindt dat belangrijk en wil meer investeren in een goede thuiszorg".
Die thuiszorg kan alleen maar goed werken als de woning een beetje meewerkt: slaapkamer en badkamer voldoende groot, dicht bij elkaar, toilet in de badkamer, en je kunt er komen met een tillift. Zo'n ding rijdt namelijk niet zo gemakkelijk en heeft ruime bochten nodig.
Als je hiervoor zorgt, kan iemand ook echt de regie houden: net als alle andere mensen gebruik maken van de badkamer (in plaats van wassen op bed) en naar een gewoon toilet (in plaats van een postoel). De in-plaats-van alternatieven doen wel wat ze moeten doen, maar dragen niet echt bij tot een prettig gevoel bij degene voor wie de hulp bedoeld is.
Ook de SP vindt dat mensen met enige vorm van beperking net zoveel rechten (en plichten) hebben als andere mensen: "Mensen met een handicap moeten het recht hebben om als volwaardige burgers volop mee te kunnen doen in de samenleving. Daartoe zal overal de toegankelijkheid van gebouwen en ruimten en het openbaar vervoer optimaal dienen te worden".
Deze partij spreekt zich uit over allerlei gebouwen en buitenruimtes, maar niet direct over de woning.
Conclusie van vandaag: als je een partij zoekt die ouderen en gehandicapten voor "vol" aanzien, hebben we er hier twee, die hier expliciet aandacht aan besteden.
Een bijbehorende goede woning maakt het dan nog prettiger.
De absolute top op het gebied van de eigen regie is de Fokuswoning, waar mensen met een handicap en enkele uren zorg/hulp per week geheel "vrij" wonen. Bijna alles is mogelijk, alles gaat op aanwijzing en verzoek van de bewoner. De hulp zet de bloemen die je op de markt gekocht hebt in de vaas die de bewoner aanwijst en zet de vaas op de plek die de bewoner wil.
Als uw huis er na de kraamtijd net zo uit zag als het onze (alles stond anders), snapt u waarom dit zo belangrijk is....
Citaat uit de tekst van GroenLinks:
"Ouderen, chronisch zieken en mensen met een handicap wonen en werken het liefst in hun eigen buurt en zo zelfstandig mogelijk. Ook als mensen zorg en ondersteuning nodig hebben, willen ze zoveel mogelijk de regie over hun leven behouden".
Misschien hadden we nog graag wat verdieping gezien over het hoe en wat. Ergens anders staat: "Thuiszorg maakt dat mensen langer zelfstandig in hun eigen huis kunnen wonen. GroenLinks vindt dat belangrijk en wil meer investeren in een goede thuiszorg".
Die thuiszorg kan alleen maar goed werken als de woning een beetje meewerkt: slaapkamer en badkamer voldoende groot, dicht bij elkaar, toilet in de badkamer, en je kunt er komen met een tillift. Zo'n ding rijdt namelijk niet zo gemakkelijk en heeft ruime bochten nodig.
Als je hiervoor zorgt, kan iemand ook echt de regie houden: net als alle andere mensen gebruik maken van de badkamer (in plaats van wassen op bed) en naar een gewoon toilet (in plaats van een postoel). De in-plaats-van alternatieven doen wel wat ze moeten doen, maar dragen niet echt bij tot een prettig gevoel bij degene voor wie de hulp bedoeld is.
Ook de SP vindt dat mensen met enige vorm van beperking net zoveel rechten (en plichten) hebben als andere mensen: "Mensen met een handicap moeten het recht hebben om als volwaardige burgers volop mee te kunnen doen in de samenleving. Daartoe zal overal de toegankelijkheid van gebouwen en ruimten en het openbaar vervoer optimaal dienen te worden".
Deze partij spreekt zich uit over allerlei gebouwen en buitenruimtes, maar niet direct over de woning.
Conclusie van vandaag: als je een partij zoekt die ouderen en gehandicapten voor "vol" aanzien, hebben we er hier twee, die hier expliciet aandacht aan besteden.
Een bijbehorende goede woning maakt het dan nog prettiger.
De absolute top op het gebied van de eigen regie is de Fokuswoning, waar mensen met een handicap en enkele uren zorg/hulp per week geheel "vrij" wonen. Bijna alles is mogelijk, alles gaat op aanwijzing en verzoek van de bewoner. De hulp zet de bloemen die je op de markt gekocht hebt in de vaas die de bewoner aanwijst en zet de vaas op de plek die de bewoner wil.
Als uw huis er na de kraamtijd net zo uit zag als het onze (alles stond anders), snapt u waarom dit zo belangrijk is....
Abonneren op:
Posts (Atom)
